در دل هر شهری، جاهایی هستند که بیشتر از چهاردیواری و صندلی‌اند. جاهایی که آدم‌ها وقتی پا می‌گذارند، حس می‌کنند به خانه‌ای دوم رسیده‌اند. کافه لمیرا، از همان جاهاست… اینجا نامش را «لمیرا» گذاشتیم؛ لمیرا یعنی روشنایی، یعنی یادگاری که در دل‌ها می‌ماند. می‌خواستیم همین معنا را زنده کنیم؛ که هر کسی قدم به اینجا می‌گذارد، نه فقط طعم قهوه، بلکه یاد لحظه‌ها را با خود ببرد.

ایده‌ی لمیرا از دل یک دغدغه شکل گرفت… مسعود ابراهیمی، موسس این کافه، باور داشت که کافه فقط جایی برای قهوه‌خوردن نیست. می‌تواند پناهی باشد برای خستگی‌ها، می‌تواند پلی باشد برای دوستی‌ها، و مهم‌تر از همه، می‌تواند کاری بسازد برای جوانان، تا سهمی در ساختن فردا داشته باشند. لمیرا با همین نگاه جان گرفت؛ با همان رؤیای ساده و صمیمی

در لمیرا، ما به جزئیات کوچک باور داریم؛ به لبخندی که در بدو ورود به شما تقدیم می‌شود، به نگاه صمیمی باریستا وقتی فنجان را جلویتان می‌گذارد، به گرمای دوستی‌هایی که از همین‌جا شروع می‌شوند.

ما می‌خواهیم هر بار که گذرتان به لمیرا افتاد، دلی سبک‌تر، فکری آرام‌تر، و حسی بهتر با خود ببرید. کافه لمیرا، تنها یک کافه نیست… اینجا قصه‌ای‌ست که با حضور شما نوشته می‌شود. قصه‌ای از جوانی، امید، روشنایی و ماندگاری. به لمیرا خوش آمدید؛ خانه‌ای کوچک در دل شهر، با رویایی بزرگ در دل آدم‌ها.

«بیایید جایی بسازیم برای باهم بودن.» اینجا هر صندلی‌اش داستانی دارد، هر میز، شاهد خنده‌ها و گفتگوهای کوتاه و بلند بوده است. بوی قهوه که در فضا می‌پیچد، با موسیقی آرام کافه می‌آمیزد، و شهری پرهیاهو، برای لحظه‌ای آرام می‌گیرد